Informatie
Ontdek de unieke beelden van Erik Vaartjes, waar geduld, respect en liefde voor de natuur samenkomen. Bekijk de pure momenten van 'Natuurlijke 4 Voeters' vastgelegd in hun natuurlijke omgeving.
Welke soorten 'natuurlijke viervoeters fotografeer je het liefst, en waarom?
Er is iets magisch aan de aanwezigheid van wilde viervoeters in hun natuurlijke leefomgeving. Reeën die bijna geruisloos door het ochtendmist glijden, edelherten die met imposante rust over de heide trekken, vossen die sluw en sierlijk het veld doorkruisen — elk moment met hen is een ontmoeting met het ongerepte. Deze dieren hebben elk hun eigen karakter, hun eigen ritme.
Dassen die pas hun burcht verlaten, damherten met hun gracieuze houding, en de krachtige rust van de Schotse hooglanders- het zijn geen modellen maar persoonlijkheden.
Ik fotografeer ze omdat ik een diepe bewondering voel voor hun gedrag, hun aanpassing aan het landschap en hun stille aanwezigheid. Door mijn lens probeer ik niet alleen hun schoonheid vast te leggen, maar ook de kwetsbaarheid van het wild en de noodzaak om het te beschermen.
Mijn beelden zijn geen toeval, maar het resultaat van eindeloos observeren, leren, wachten - en op het juiste moment,
STIL ZIJN!!
De nieuwsgierige bezoeker van het avondbos
Nachtenlang had ik met mijn wildcamera’s de stille paden van het bos in de gaten gehouden. Beelden van schuwe schaduwen, voorbijschietende ogen in het donker — stuk voor stuk puzzelstukjes van een onzichtbare wereld. Eén dier bleef mijn aandacht trekken: een jonge vos, nog wat onhandig in zijn bewegingen, maar duidelijk nieuwsgierig naar alles wat ritselde en rook.
Met die kennis keerde ik terug naar de plek waar hij het vaakst opdook. Tussen het hoge gras en het vochtige bladerdek installeerde ik mijn cameratrap, zorgvuldig afgesteld op precies de juiste hoek. Geen menselijke aanwezigheid, geen verstoring — alleen het zachte tikken van dauwdruppels en het ruisen van de wind door het riet.
En toen, op een nacht waarin het bos leek te ademen van verwachting, verscheen hij. Voorzichtig, laag bij de grond, zijn ogen glanzend van nieuwsgierigheid en oplettendheid. De lens ving het moment waarop hij dichterbij kwam, op zoek naar iets onbekends, misschien een geur of een glimp van beweging.
Deze opname is het resultaat van geduld, voorbereiding en een vleugje geluk — een jonge vos gevangen in het licht, midden in zijn eigen wereld. Even keek hij recht de camera in, alsof hij wist dat hij werd bekeken, en verdween toen weer in de duisternis van het gras.